نویسه جدید وبلاگ
روستای یکله
روستای یکله که در یک ونیم کیلومتری شهر قهاوند واقع شده است به عنوان
یکی از نزدیکترین روستا به شهر قهاوند است این روستا در قدیم یکی از بزرگترین
روستاها به شمار می رفت که به علت کمبود امکانات بسیاری ازمردم از این روستا کوچ
کردن وبه شهر مهاجرت کردن و این روستا با مشکل کوچ اقوام و ویرانه شدن مواجه شد
اما با تلاش مردم از کوچ مردم تا حدی جلوگیری شد و ویرانه های جا مانده از کوچ
اقوام هنوز تا حدی پا برجاست و می توان با سفرکردن به روستای یکله ببینیم که
مهاجرت مردم از یک دیار تا چه حدی برای ان دیار خطرناک باشد.
سفری به روستای یکله:
بخش اول:
روستای یکله دارای تپه های باستانی بسیار قدیمی
می باشد یکی از این تپه ها که باگویش ترکی به کند تپه معروف است با اطلاعات مردمی
این تپه باستانی در زمان حمله مغول به ایران ویران شده است این تپه که اطراف ان
روستا ومرکز ان مخصوص حاکمان وخان های ان زمان بود که اثار ان هنوز پا برجاست اما
متاسفانه دولت واثار باستانی هیچ موقع برای باسازی و معرفی این بنا که حتی از زمان
حمله مغول یک روستای بزرگ با تمدن بسیار غنی بوده و هیچ عملی انجام نشده است ما از
شما خو انندگان محترم این وبلاگ خواهشمندیم اگرمی توانید این بنا ی تاریخی ایران
زمین را به دیگر مردم و مسؤلان مربوطه بشناسانیم تا شاید فرجی شود تا این بنای
پرابهت را به ثبت ملی وجهانی برسانیم
بخش دوم:
یکی دیگر از تپه های باستانی که باگویش ترکی
محلی به یکه تپه یا به معنی فارسی تپه بزرگ معروف است.
این تپه که یک قلعه بزرگ بوده است و دور ان
خندقی بزرگی حفر شده است که اثار ان هنوز پای برجاست ما را
به یاد ان زمان می برد که این قلعه یک دژ محکم در برابر هجوم دشمنان بوده و
یکی از سازه های بزرگ ان زمان که به علت باستانی و تاریخی معلوم نیست مال کدام زمان
بوده است را به یاد می اوریم .
این قلعه که خیلی بزرگ بوده است و یکی از مراکز
اصلی تجارت به شمار می رفته است به علت نا معلوم از بین می رود و مردم ان به پایین
دست می روند و روستای یکله را به وجود می اورند.
این تپه به علت مراقبت نکردن دولت مورد هجوم
افراد سود جو شده است و منظره این تپه را خراب کرده اند
و از این تپه باستانی اثار بسیار باستانی به
تاراج رفته است
حتی یک چوپان وقتی که در ان محل مشغول چراندن
گوسفندان خود بود یکدفعه زیر پایش خالی میشود ودرون خمره بزرگ خالی می افتد وقتی
که دوست که همان جا مشغول چراندن گوسفندان خود بود دیده بود که دوست او در یک جای
فرو رفت وقتی به دنبال دوست خود می رود می بیند که او درون خمره بزرگ افتاده است
اما این دو چوپان بدون بی اطلاعی از چطوری بیرون اوردن خمره باعث می شود خمره
بشکند و ان دو نفر بدون بی اطلاعی از اثار باستانی خمره رامی شکنند وازان خمره
بزرگ نشان دهنده تمدن این ملت بود به جز خرده سفال چیزی باقی نمانده بود.
ببینید چطوری اثر به این بزرگی به
دست دو چوپان چطوری از بین میرود و ما را از این گنجینه بزرگ محروم میکنند ایا مسؤلان نباید به فکراین اثار گرانبها که
درون زمین مدفون و محفوظ مانه یک فکری کنند
بخش
سوم:
یکی دیگر از تپه های
باستانی روستای یکله به گویش محلی ترکی قیه یا به زبان فارسی تپه سنگی گفته می شود
که از تخته سنگ های بزرگی تشکیل شده است که درون ان را انسان های پیش از ما ان را
با ابزارهای قدیمی کنده کاری کرده اند و اثارهای بسیار جالبی را خلق کرده اند که چشم هر
بیننده ای را به خود جلب میکند یکی از این کنده کاری که مانند یک تاغچه بزرگ است
از همه بزرگتر و جالبتر است وکنده کاری های بسیار زیادی است که بعضی ها می گویند
اب انها را به این گونه شکل در اورده است اما این اثر با اب جاری ایجاد نشده حتی
در ان جا ابی هم عبور نکرده که این فرضیه را ثابت کند اما نحوه قرار گرفتن این
حفره ها چیز دیگری را بیان میکند و این ان است که به دست سنگ تراش کنده شده و تک تک این سنگ ها تراشیده شده تا انسان
های ان دوره از ان استفاده کنند پس ببینید این روستای یکله چقدر کهن بوده و چه
تاریخچه بزرگی دارد
پس عزیزان با سفر
کردن به این روستا که از توابع شهر قهاوند واقع در استان همدان است از این هنر
بزرگ مردان ان دوره دیدن کنیم و از این اثار و گنجینه ملی حفظ و از ان مراقبت کنیم
تا از ان استادان که با دستان خود دل سنگ را می شکافند و از ان اثر به این بزرگی
خلق میکنند یادی شود
بخش
چهارم:
یکی دیگر از عجایب
گردشگری این روستا کاریز یا قنات های ان می باشد که منبع اصلی اب انها برای اشامیدن
و مصرف در کشاوزی بوده که این کاریزها با دستان مردمان ان زمان ازدرون کوهها کنده
شده تا از ان ابی گوارا و خنک بیرون کشیده شود تا مردمان را سیراب زمین ها را
سیراب و رودخانه دایمی که در همان حوالی است راسیراب کند اما این رودخانه به علت
نامهربانی این انسان به صورت فصلی یا اصلا بی اب در امده است این روستا دو کاریز
داشته که یکی از انها به دوره های مغول و شاید حتی قبل از ان بر میگردد این
کاریزها به طور معمول به دست ادمی نابود شده و اثاری از ان باقی مانده است
بخش
پنجم:
طبیعت روستای یکله
طبیعت روستای یکله
یکی از طبیعت های زیبا و جالب ان است که در فصل بهار خود را بیشتر نشان میدهد در
فصل بهار که همه گل ها بیرون امده و عطر ان در هوا پخش میشود و انسان را به یاد
بهشت بوی خوش ان می اندازد در قدیم این روستا پر از درختان میوه بوده اما به دلیل
کم ابی از بین رفته است و اثار ان باقی است این کم ابی به دلیل حفر چاههای عمیق
متعدد و امدن نیروگاه برق ابی که چهل کیلومتر ان طرف تر این روستاست باعث خشکسالی
زیادی شده است اما از اینها که بگذریم به طبیعت وحش این روستا می رسیم که انبوهی
از گرگ-خرگوش-مورجه خوار- و یک حیوان بزرگ که دست و پای کوچکی دارد و سر خود را در
شانه یا کتف خود مخفی میکند و دهها حیوان جالب و زیبا که اسم بعضی از ان ها را هم
نمی دانم پرندگان مهاجر: از قبیل درنا-غاز وحشی-لک لک- کبک- و دهها پرنده دیگر که
هر کدام مخصوص فصل خودشان است
مردمان روستای یکله
مردمان این روستا
بسیار خونگرم و صمیمی هستند و با مردم خیلی زود خو می گیرند و صمیمی می شوند اما
این روستا که جمعیت ان در حال حاضر حدود 1200نفر می باشد که خانوار های ان حدود250
نفر می رسد این روستا در حال بازسازی است و دارای امکانات از قبیل خیابان اسفالت
شده-برق-تلفن-گاز-و اب می باشد و درحال ساخت و ساز و نوسازی می باشد
مردم این روستا
که یکی از منبع اصلی نگهداری دام در
شهرستان قهاوند است که بیشترین تولید لبنیات این شهر را به خود اختصاص داده
است و درحال افزایش این میزان با ساختن
گاوداری می باشد ولی بیشتر مردم این روستا کامیون سنگین دارند و با ان دخل و خرج
زندگی را در می اورند البته ناگفته نماند که این روستا دارای زمین های کشاورزی
زیادی است که دومین روستای است که زمین های دیم ان به حدود 6000هکتار می رسد و
زمین های ابی ان به حدود 3000 هکتار می رسد در شرق این روستا یک رودخانه فصلی
است و زمین های که اطراف ان قرار دارد خاک
رسی است در طول زمان ها که این روستا و رودخانه پر از اب بود این رودخانه طغیان می
کرده و به علت حمل نمک که در اب حل شده بود وارد زمین های اطراف می شده و چون که
خاک ان رسی نفوذ ناپذیر بوده نمک در سطح زمین باقی می مانده و منظره سفید رنگی در
دشت خود را نمایان می کرده. البته دلیل دیگری هم دارد که این است که اب این منطقه
زیاد بوده و اب سطحی بوده تا جای که همه
تنور های این منطقه اب در می اوردند و این نیز باعث مشکلاتی برای روستاییان بود تا
جای که با کندن نیم متر زمین به اب می رسیدیم و این باعث شد که نمک زمین به بالا
بییاید و وقتی که اب به پایین رفت نمک در سطح زمین باقی ماند و زمین ها را سفید
پوش کرد و منظره زیبا و جالب خلق کرد البته همین رسی بودن باعث می شد اب هنگام بارندگی درون زمین نفوذ نکند و رودخانه
را پر اب و باعث طغیان ان شود و زمین های اطراف را تا چند کیلومتری زیر اب می
برد وماهی های این رودخانه وارد زمین
کشاورزی می شده و هنگام فروکش کردن در داخل زمین باقی می ماندند و غذای خوبی را برای
روستاییان فراهم می کردند
دوستان
عزیز خواننده:
باشد که ما از این زیبای جهان دیدن کنیم و در ان
کمی تامل کنیم تا شاید جوابی از هزاران سؤال داده شود
